My Most Likely

Dari aku kecik, parents aku dah stat ajar aku ntok takot ngn byk bende, antarenye ialah petir, hantu (cam biase), masak sendiri, drive (ape2 yg melibatkan kendalikan kenderaan di atas jalanraye), kucing..actually dorang tak intentionally ajar pon, tp care dorang kenalkan aku ngn all those things mmg mcm menakutkan, tp lame2 aku yg develope sendiri cane nak overcome ketakutan tuh, temasukla kucing..so skarang aku dah tak takut kucing lg, bole pegang, cium, peluk, tp rasenye restrictly for kucing aku je la sbb aku seriau gak nak pegang kucing org..huhu.. nih ar kucing2 aku..agak2 mcm hot stuffs tak?

ok..yang bawah nih, name die ciko, hensem gak la dlm byk2 kucing, adek aku kate die sporting, senang ajak bemain2, in another words, senang kene tipu, tak byk kerenah, suke main sorang2, lompat sane, lompat sini, tak kisah la ape situation pon, ciko kucing kesayangan aku ngn fikah, ok, kelebihan die adelah; huhu, plg tinggi die pnah panjat, mak aku punye langsir kat sliding door, tinggi gile bdak nih panjat, tp nak turun tak reti, so aku mlm2 bute tepakse cr tangge ntok rescue bdak hitam nih..ciko2...
yang kuning kecoklatan nih pulak garfield, budak nih penakut sgt, orang len selain family aku die takkan benarkan sentuh die, kire kucing kerek la nih, manje sgt ngan ayah aku, sampai ayah aku berak pon die tunggu dpn toilet, tgk tv, tdo..sume die teman, hehe, so, kelebihan die nih adelah, setia menemani, kuat makan, makanan ciko pon die larat bedal..tgk care die bebaringan pon tau asek kekenyangan jek, die pandai buang air besar kat jamban tau, die yg belaja dulu, pastuh die ajar ciko, kalau aku cite pon korang takkan pecaye, better tgk sendiri ..hehe

ok, enuf for now, just nak share ngan korang rase kaseh sayang aku kat budak2 nih je..hmm..moral of the story is sayangilah haiwan..kakak sayang korang!! (im refering to ciko ngan gapil ok?)